بر اساس تحقیقی که در کنگره میکروبیولوژی انگلیس ارایه شد، عسل یک ماده موثر در بهبود زخم های عفونی بوده و حتی مقاومت باکتریایی به آنتی بیوتیک ها را رفع می کند.

در این مطالعه نحوه واکنش عسل با سه گونه باکتری که معمولا موجب عفونت زخم ها می شوند، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که عسل می تواند به روش های مختلف در رشد این باکتری ها خلل وارد کند، بنابراین این ماده غذایی ارزشمند یک گزینه مناسب برای درمان زخم های عفونی مقاوم به دارو به شمار می رود.

عسل از مدت ها قبل به دلیل خاصیت ضد میکروبی خود مورد توجه بوده است و در طب سنتی به عنوان درمان موضعی زخم ها کاربرد دارد. اما متاسفانه در طب مدرن تحقیقات کافی در مورد آن انجام نگرفته و مکانیسم ضد میکروبی عسل به درستی مشخص نشده است.

در تحقیق اخیر نقش عسل در مهار باکتری های عفونی کننده زخم ها، در سطح مولکولی مورد مطالعه قرار گرفت. یافته ها حاکی از این بود که عسل می تواند مانع از اتصال باکتری به بافت ها شود، چرا که این اتصال یک مرحله ضروری برای آغاز عفونت حاد است. همچنین مهار اتصال باکتری ها، تشکیل بیوفیلم را نیز متوقف می کند. بیوفیلم اجتماعی از سلول های میکروبی است که به یک سطح متصل شده و توسط مواد پلی مری خارج سلولی پوشیده شده اند. این پدیده در حقیقت استراتژی میکروب ها برای محافظت خود در برابر آنتی بیوتیک ها و تلاش برای تشکیل عفونت پایدار است.

عسل قادر است حساسیت باکتری ها را نسبت به آنتی بیوتیک ها افزایش دهد و در نتیجه مقاومت به آنتی بیوتیک را خنثی نماید. این یافته نشان می دهد که مصرف آنتی بیوتیک به همراه عسل نسبت به مصرف آنتی بیوتیک به تنهایی، تاثیر بیشتری در برابر عفونت های مقاوم به دارو خواهد داشت.

متخصصان معتقدند که در حال حاضر استفاده از روش های نوین و موثر برای کنترل عفونت در زخم ها ضروریست، اما این روش ها نباید مقاومت به آنتی بیوتیک ها را افزایش داده و مشکل درمان را دوچندان کنند.

در حال حاضر بیشتر مداخلات درمانی ضد میکروبی برای بیماران، استفاده از آنتی بیوتیک هاست. استفاده از درمان های موضعی برای نابودی باکتری های موجود در زخم، کم هزینه تر بوده و مانع از ایجاد مقاومت به آنتی بیوتیک ها نیز می شود. این روش درمانی احتمال انتقال باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک، از محل زخم بیمار به اطرافیان را نیز کاهش می دهد.